De laatste patrouille, Ant. P. de Graaff

"De laatste patrouille" van Ant. P. de Graaff is een aangrijpend en persoonlijk boek waarin de auteur opnieuw de ervaringen van Nederlandse Indië-veteranen centraal stelt, maar dit keer met een extra nadruk op het ouder worden en het naderen van het einde van het leven. "De laatste patrouille" verwijst symbolisch naar de dood: de allerlaatste tocht die elke veteraan uiteindelijk moet maken.

De Graaff beschrijft hoe de herinneringen aan de strijd in Nederlands-Indië nooit zijn weggegaan. Veel veteranen dragen hun ervaringen tot op hoge leeftijd met zich mee, vaak verzwegen, soms openlijk gedeeld, maar altijd als een stille last. In dit boek schetst hij de eenzaamheid, de trots, het verdriet, en het verlangen naar erkenning dat veel oud-strijders kenmerkt.

Belangrijke thema’s zijn:

• De confrontatie met ouderdom en sterfelijkheid

• De onverwerkte trauma’s die levenslang doorwerken

• De zoektocht naar begrip, eerherstel en vrede met het verleden

• De kracht van kameraadschap, ook na decennia

De toon van het boek is melancholisch, maar ook waardig. De Graaff schrijft met grote betrokkenheid en respect, zonder te sentimentalistisch te worden. Hij laat zien hoe oorlogservaringen een mensenleven volledig kunnen tekenen, zelfs lang nadat de wapens zijn gezwegen.

Kort samengevat:
"De laatste patrouille" is een krachtig eerbetoon aan de generatie veteranen die hun ervaringen hun leven lang hebben meegedragen — een ontroerend pleidooi om hun verhalen niet te vergeten, juist nu zij letterlijk hun laatste patrouille lopen.